Ideologia marksistowska została nazwana w ten charakterystyczny sposób za sprawą Karola Marksa, który był jej głównym propagatorem, założycielem całego nurtu i doktryny politycznej, gospodarczej, ekonomicznej i społecznej, jaka wraz z biegiem lat i systematycznym rozwojem urosła do rangi odrębnego światopoglądu. Należy wspomnieć, iż wraz z Karolem Marksem zaciętym wyznawcom zasad marksistowskich był jego kontynuator, to jest również wywodzący się z Niemiec – Fryderyk Engels.
Marksizm w swoich przekonaniach bazował na Apartamenty w Sopocie dwóch zasadniczych źródłach, na jakie składały się aktywizm oraz determinizm. Mianowicie, według poglądów Karola Marksa, rozwój organizmów społecznych, a także ich historia w dużym stopniu są zależne od praw i norm deterministycznych, więc dzięki zgłębianiu historii możliwe okazuje się zapoznanie nie tylko z tym, co było niegdyś, ale też analizowanie możliwych przeobrażeń przyszłych. Z drugiej strony natomiast utrwaliło się w opinii marksistów z Karolem Marksem na czele przeświadczenie również i o tym, iż bez względu na okoliczności, dzieje historyczne i tak da się centrum medyczne zielona góra zawsze w jakiejś formie, skali , stopniu modyfikować.
Marks swoją teorię określił mianem materializmu historycznego. Z kolei Engels posługiwał się pojęciem socjalizmu naukowego. Z czasem zrodziło się również określenie materializmu dialektycznego. W każdym z tych wypadków jednakże, źródłem kluczowym do wykreowania tego światopoglądu były założenia heglowskie, czyli tezy mówiące o tym, iż historia jest wyodrębniana w dialektyce. W praktycznym rozumieniu, wierzyli owi politycy i filozofowie, iż historia istnieje w ramach zwalczania się wzajemnie dwóch sił, które są sobie opozycyjne, przeciwstawne. Takie było także założenie nadrzędne znanego filozofa Georga Wilhelma Friedricha Hegla, który wyznawał pogląd idealistyczny, a więc był zdania, że materialny byt i świat stanowi jedynie świat pozorów. Rzeczywistość natomiast była wzorcowa, doskonała, nieskazitelna, idealna. Te prymarne założenia heglowskie przejął zaś do swej dialektyki właśnie Karol Marks, z tym że nie zgadzał się on z jego rozumieniem idealistycznym. W odróżnieniu od Hegla, Marks skoncentrował się na przekonaniu, iż pozory i rzeczywistość są różnorodne, ale to dzięki ideologiom społecznie oraz historycznie uwarunkowanym realne jest ocenienie obiektywnie świata materialnego nas otaczającego.
